Miejsce położenia nieruchomości wyznacza miejsce świadczenia usług, a tym samym miejsce ich opodatkowania w przypadku usług związanych z nieruchomościami.
Ustalenie tego w praktyce sprawia wiele problemów.
Dlatego ustawodawca unijny postanowił doprecyzować te regulacje. Z dniem 1 stycznia 2017 r. dodany został art. 31a do rozporządzenia 282/2011.
Zmianie tej towarzyszyło określenie przykładowych katalogów usług związanych z nieruchomościami oraz usług, które usługami związanymi z nieruchomościami nie są.
Katalog ten jest znacznie szerszy niż ten wynikający z ustawy o VAT. Rozporządzenie unijne obowiązują wprost również polskich podatników.
Publikacja omawia nowe zasady.