Formalności związane z zatrudnianiem cudzoziemców – współpraca na zasadzie B2B

Pierwsza z nich to współpraca z cudzoziemcem prowadzącym działalność gospodarczą zarejestrowaną w Polsce. W tym celu cudzoziemiec musi spełniać warunki prowadzenia firmy w Polsce, a także, w przypadku wykonywania zawodu regulowanego lub prowadzenia działalności wymagającej uprzedniego uzyskania odpowiednich koncesji, zezwoleń itp. – spełniać te warunki lub posiadać odpowiednie dokumenty.

Zarejestrowanie działalności gospodarczej w Polsce oraz prowadzenie jej na takich samych zasadach, jak polscy obywatele, jest możliwe dla cudzoziemców należących do jednej z poniższych kategorii:

1. obywatele państw członkowskich UE lub EOG,
2. obywatele innych państw posiadający:

• zezwolenie na pobyt stały;
• zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej;
• zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku m.in. z połączeniem z rodziną legalnie przebywającą w Polsce, kształceniem się na studiach;
• status uchodźcy;
• ochronę uzupełniającą;
• zgodę na pobyt ze względów humanitarnych lub zgodę na pobyt tolerowany;
• zezwolenie na pobyt czasowy i pozostawanie w związku małżeńskim zawartym z obywatelem polskim zamieszkałym na terytorium Polski;
• zezwolenie na pobyt czasowy w celu wykonywania działalności gospodarczej, udzielone ze względu na kontynuowanie prowadzonej już działalności gospodarczej na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej;
• ochronę czasową w Polsce;
• ważną Kartę Polaka;
• status członka rodziny obywatela UE i przebywający z nim w Polsce;
• stempel w paszporcie, potwierdzający złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, którzy bezpośrednio przed złożeniem wniosku byli uprawnieni do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej w Polsce na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy;
• status uczestnika programu wsparcia dla cudzoziemców w zakresie podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Polski (w chwili obecnej jedynym takim programem jest program Poland Business Harbour).

Szczególne zasady mają zastosowanie do obywateli Ukrainy na mocy specustawy. Ponadto cudzoziemiec musi posiadać prawo do pobytu w Polsce (przy czym w celu uzyskania zezwolenia na pobyt i prowadzenie w Polsce działalności gospodarczej będzie on musiał wykazać między innymi, że posiada stabilne i regularne źródło dochodu). Wreszcie, aby stosunek łączący cudzoziemca z kontrahentem współpracującym z nim na zasadzie B2B nie został uznany za stosunek pracy, a w konsekwencji – współpraca z cudzoziemcem nie została uznana za nielegalne zatrudnienie, obie strony powinny zadbać o to, by łączący je stosunek nie nosił cech charakterystycznych dla stosunku pracy. Jeśli wszystkie wyżej wymienione warunki zostaną spełnione, to w naszej ocenie cudzoziemca będzie należało traktować tak samo, jak krajowego przedsiębiorcę. W konsekwencji, aby nawiązać z nim współpracę na zasadzie B2B, nie będzie konieczne uzyskanie zezwolenia na pracę.

W  praktyce może także wystąpić sytuacja, że cudzoziemiec prowadzi działalność gospodarczą zarejestrowaną za granicą (w kraju nienależącym do UE). Wówczas, o ile nie wchodzi w grę umowa międzynarodowa między Polską a krajem pochodzenia cudzoziemca, stanowiąca inaczej, do cudzoziemca nie będą miały zastosowania polskie przepisy o prowadzeniu działalności gospodarczej. W naszej ocenie oznacza to, że aby nawiązać z takim cudzoziemcem współpracę, w ramach której będzie on wykonywał obowiązki na terytorium Polski, należy uzyskać dla cudzoziemca uprzednio odpowiednie zezwolenie na pracę.

Artykuł pochodzi z książki:
Zatrudnianie cudzoziemców po zmianach

Autor
Praca zbiorowa