Ryzyka związane z korzystaniem z rajów podatkowych

Mogą zdarzyć się sytuacje, w których przedsiębiorca korzystający z pośrednictwa spółki offshore zapłaci wyższe podatki, niż zapłaciłby prowadząc zwykłą działalność gospodarczą w Polsce. Często taki problem powstaje w sytuacji, gdy polscy biznesmeni decydują się korzystać z usług zagranicznych firm zajmujących się zakładaniem spółek offshore, ponieważ takie firmy nie znają polskiego systemu podatkowego.

Błąd pierwszy: „dochodów, które uzyskuję w raju podatkowym, nie muszę opodatkować w Polsce”.

Do dochodów pochodzących z krajów, z którymi Polska nie podpisała umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, stosuje się, zgodnie z polskimi przepisami, metodę proporcjonalnego odliczenia jako metodę uniknięcia podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z tą metodą dochód z zagranicy (w tym przypadku z raju podatkowego) podlega opodatkowaniu w Polsce, a od należnego podatku można odliczyć podatek zapłacony za granicą. Skoro za granicą żaden podatek nie został zapłacony, to w efekcie dochód z raju podatkowego podlega opodatkowaniu w Polsce, tak jakby był to dochód uzyskany w Polsce.

W przypadku dochodów uzyskiwanych z rajów podatkowych nie znajdzie również zastosowania ulga abolicyjna, która częściowo zrównuje metodę proporcjonalnego odliczenia z metodą wyłączenia z progresją. W efekcie uzyskiwanie dochodów w raju podatkowym w tej sytuacji nie uchroni podatnika przed podatkami.

Błąd drugi: „wystarczy założyć spółkę w raju podatkowym i obciążyć polską spółkę kosztami jej doradztwa, aby obniżyć podatki w Polsce”.

Brak spodziewanych korzyści wynika w tej sytuacji z polskich przepisów podatkowych. Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: updop) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 tej samej ustawy podatek dochodowy w wysokości 20% ustala się z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, m.in. przychodów:

• z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how);
• z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
• z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.

Artykuł pochodzi z książki:
Transakcje zagraniczne - Poradnik Gazety Prawnej

Autor
Mariusz Makowski, doradca podatkowy