piątek, 21 marca 2025
Pixabay
Świadczenie urlopowe może być wypłacane wyłącznie ze środków obrotowych przez pracodawców spoza sektora finansów publicznych zatrudniających mniej niż 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty według stanu na 1 stycznia danego roku. Tego rodzaju wsparcie przysługuje raz w roku pracownikowi (zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę, powołania, mianowania, wyboru lub spółdzielczej umowy o pracę), który korzysta w danym roku z urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych.
Sprawdzając, czy wymóg dotyczący długości urlopu został spełniony, należy uwzględnić także dni wolne od pracy, np. soboty wolne z tytułu przeciętnie 5-dniowego tygodnia pracy, niedziele i święta.
Przyznając świadczenie urlopowe, pracodawca powinien pamiętać o tym, że:
- przysługuje ono raz w roku pracownikowi, który korzysta w danym roku z urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych (niewykorzystane prawo do świadczenia nie przechodzi na następny rok);
- jego wypłata powinna nastąpić nie później niż w ostatnim dniu poprzedzającym rozpoczęcie urlopu wypoczynkowego trwającego co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych;
- w przypadku gdy w dniu poprzedzającym rozpoczęcie urlopu przez pracownika nie jest znana nowa wysokość odpisu podstawowego na fundusz socjalny (np. gdy 14-dniowy urlop jest wykorzystywany w pierwszych dniach stycznia), pracodawca powinien wypłacić świadczenie urlopowe w wysokości, jaka obowiązywała w poprzednim roku, a następnie dokonać ewentualnego wyrównania;
- wysokość świadczenia należy obliczać proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy, z uwzględnieniem, czy pracownik wykonuje pracę w szczególnych warunkach (zasada proporcjonalności nie dotyczy pracowników młodocianych);
- świadczenie ma charakter roszczeniowy, a roszczenie o jego wypłatę ulega przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym stało się wymagalne;
- przysługuje ono niezależnie od stażu pracy, sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej;
- nie przysługuje ono osobom zatrudnionym w ramach stosunku cywilnoprawnego.
Pracodawca nie ma obowiązku, tak jak w przypadku przyznawania pomocy z zfśs, przygotowania regulaminu wypłaty świadczeń urlopowych. Prawo do świadczenia urlopowego nie przechodzi na następny rok.
Wysokość świadczenia urlopowego przysługującego w 2025 r.
Świadczenie urlopowe w 2025 r.* dla:
|
pracownika zatrudnionego w normalnych warunkach pracy
|
pracownika wykonującego pracę w szczególnych warunkach lub pracę o szczególnym charakterze
|
pracownika młodocianego
|
na pełny etat
|
2723,40 zł
|
na pełny etat
|
3631,20 zł
|
w pierwszym roku nauki
|
363,12 zł
|
na 3/4 etatu
|
2042,55 zł
|
na 3/4 etatu
|
2723,40 zł
|
w drugim roku nauki
|
435,74 zł
|
na 1/2 etatu
|
1361,70 zł
|
na 1/2 etatu
|
1815,60 zł
|
w trzecim roku nauki
|
508,37 zł
|
na 1/4 etatu
|
680,85 zł
|
na 1/4 etatu
|
907,80 zł
|
* Podstawą wymiaru świadczenia urlopowego jest kwota 7262,39 zł (przeciętne miesięczne wynagrodzenie w gospodarce narodowej w drugim półroczu 2024 r. – M.P. z 2025 r. poz. 148).
Rozliczając świadczenie urlopowe pod względem podatkowo-składkowym, należy pamiętać, że:
- podlega ono w całości opodatkowaniu,
- jest zwolnione ze składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, pod warunkiem że jego wysokość nie przekroczy kwoty odpisu podstawowego (§ 2 ust. 1 pkt 21 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w zw. z art. 21 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 81 ust. 1 ustawy zdrowotnej).
W razie postawienia do dyspozycji pracownika świadczenia urlopowego w kwocie przekraczającej wysokość odpisu lub w kwocie niezmniejszonej proporcjonalnie do wymiaru etatu nadwyżka ponad świadczenie obliczone według zasad ustawowych będzie stanowiła podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.
Składki ZUS powinny być odprowadzone od pełnej kwoty świadczenia urlopowego, jeżeli jest ono wypłacane przez podmiot z sektora finansów publicznych lub pracodawcę prywatnego zatrudniającego co najmniej 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty według stanu na 1 stycznia danego roku.

Artykuł pochodzi z książki:
ZFŚS 2025. Komentarz
Autor
Mariusz Pigulski
Ekspert z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, autor licznych opracowań i publikacji z dziedziny kadrowo-płacowej